Als je Helena van Engelen (1949) vraagt waarom ze naar Peru vertrok om daar een project voor kinderen op te zetten, zal ze eenvoudig zeggen: "Ik werd geroepen. Het was tijd om iets aan het leven terug te geven."
De missie waarmee ze in 2001 naar Peru vertrok, is mensen hun waardigheid teruggeven, vertelt ze. "Je ziet het aan mensen, wanneer ze hun waardigheid verloren hebben. Bedelen, bijvoorbeeld, maakt dat je over jezelf denkt: ik ben niets waard, ik ben niemand, ik kan niks." Dat geldt nog veel sterker voor het enorme aantal kinderen dat misbruikt is. "Ik zie het meteen aan een kind dat hier voor het eerst binnenkomt. Het straalt een verdrietige boodschap uit: ik ben niets waard, ik ben een wegwerpartikel. Het is mijn missie om zo’n kind weer de schoonheid terug te geven, zodat het ‘t mooie weer kan zien in zichzelf en in de wereld om hem heen. Als oogjes weer gaan stralen, dan word je als gever opeens de ontvanger. Dat maakt dit werk zo vervullend."
Dat ze het al die jaren heeft volgehouden, dankt ze aan alle mensen die haar met het project geholpen hebben – in Peru en vanuit Nederland. "Het stemt me zo dankbaar. Ieder mens heeft zoveel moois; de schoonheid ervaren, dat is waar we hier voor zijn, in Peru en overal in de wereld. Schoonheid ontdekken doe je niet via je hoofd, maar via je hart. Het hart is als een elastiekje: je kunt het gewoon laten groeien."
Ambassadeur Helena woont momenteel in Nederland.
